Tuż po prelekcji, która miała miejsce końcem stycznia br. w Szkole Podstawowej w Szebniach, Pani Zofia Macek, znawczyni historii regionu, uzupełniała treści o tragicznych wydarzeniach, miejscu kaźni, głodu, poniżenia i cierpienia w obozie hitlerowskim pracy przymusowej w Szebniach. Wiadomości na ten temat i tak nie zostały wyczerpane.

Przypominamy jeszcze raz cytat z ostatniej publikacji Pani Zofii, który niewątpliwie dobitnie i trafnie określa dzisiejszy stosunek Żydów do Polaków.

– W Żydach, którzy przeżyli wojnę, ten pozorny brak oporu i współudział we własnej zagładzie pozostawił spuściznę wstydu, bezsilności i winy. Swój gniew kierowali na przywódców za to, że nie rozpoznali w porę niebezpieczeństwa i nie nakłaniali do oporu, kierowany był na bliskich, za to, że nie udało się ich uratować. Stanowili bezbronną grupę, wystawioną na atak dobrze uzbrojonego przeciwnika, zdecydowanego zgładzić ich za wszelką cenę. Żydzi po wojnie nie mogli kierować swojego gniewu przeciwko bliskim, którzy zginęli, ani przeciwko gminie, która uległa wyniszczeniu. Dlatego swój gniew skierowali na Polaków, obwiniając ich za to, że nie uczynili wystarczająco dużo aby im pomóc, a więc w pewnym sensie wspólnie z Niemcami byli odpowiedzialni za cały Holokaust. W ten sposób Żydzi przyczynili się do rozwoju paranoi, w wyniku której wrogiem stali się wszyscy Polacy i Polska.

Pani Zofia dotarła do wielu naocznych świadków tej tragicznej historii i na podstawie ich relacji opisała w swoich książkach, co działo się w hitlerowskim obozie pracy przymusowej w Szebniach. Materiał pozyskany jest jednak bardzo duży i posłużyłby do napisania jeszcze niejednej publikacji. Z częścią tych treści, Pani Zofia obiecała podzielić się z nami w następnych wywiadach, które mamy nadzieję przeprowadzić niebawem.