Przesyłamy wyrazy współczucia dla Rodziny ś.p. Księdza Prałata Stanisława Guzika. Wierszem poniższym, napisanym przez jedną z wielu wdzięcznych za dar obecności Ks Proboszcza Stanisława wśród nas  i mądre gazdowanie naszą parafią, chcemy wyrazić nasz ból i żal po odejściu naszego Duszpasterza.

Ostatnie pożegnanie

Oczy jak chabry w zbożu
serce miłością napełnione
oddałeś na służbę Bożą
i ręce do modlitwy złożone.

I Bóg przyjął ten młody zapał
i swoje owce Ci powierzył
lecz niełatwo jest być kapłanem
miłować mocno, ufać, wierzyć.

I gdy się stado wciąż rozprasza
i błąka się po dzikich jarach,
gdy dobro się ukrywa w cieniu,
a zło tak często na sztandarach.

Lecz mimo wichrów, burz i cierni
i przeciwności świata
służyłeś Bogu wiernie
przez długie, długie lata.

I wypraszałeś u Pana
wiele łask w kościele
i wzrastała nasza wiara
jak wiosenna zieleń.

I byłeś przewodnikiem w modlitwie,
łask Bożych szafarzem
oraz jedlickiego kościoła
dobrym gospodarzem.

I odszedłeś od nas pokornie,
cicho, bez narzekania
niosąc do końca krzyże
znaki męki i zmartwychwstania.

Dziękujemy i przepraszamy
za zło czasem uczynione
i prosimy, by Matka Boża
wzięła Cię w swoją obronę.

I niechaj w objęciach Maryi
dusza Twoja się uspokoi
i wszystkie rany, cierpienia
i każdy ból się zagoi.

I dzięki Ci Czcigodny Proboszczu,
żeś nas prowadził do Boga,
niech Pan da Ci szczęście i pokój
w Swoich Niebieskich Progach.

Alfreda Jarek Duda